Mü'min ve Münafık

Bugün gittiğim Yavuz Sultan Selim Camii'nin duvarlarında şöyle bir söz yazıyordu:

"Mü'min mescitte sudaki balık gibidir.

Münafık ise mescitte kafesteki kuş gibidir."

Kısaca açalım.

Balığın yaşam alanı su olduğu için suda son derece rahat eder. Orada dilediği gibi dolaşır, huzur bulur, gıdalanır ve yaşar. Ancak sudan çıkarıldığında yaşayamaz, ölür. Çünkü hayatiyetini sağladığı şeyden, sudan kopar. Bu yüzden oradan hiç çıkmak istemez. Hakiki mü'min için de mescit işte tam böyledir. O da mescitte huzur bulur, rahat eder, vaktini orada geçirmekten hoşlanır. Çıktığında da ruhu daralır, bir vakitten sonra başka bir vakti bekler.

Buna karşın münafık mescitte kafesteki kuş gibidir. Kuş kafeste nasıl bunalıyorsa münafık da mescitte öyle bunalır, hemen çıkmak ister.

İbretle bakan gözlere burada nice dersler vardır. Hakiki mü'minin camiyle problemi olmamalıdır, orada daralmamalıdır. Mesela namazın farzı bitince tesbih bile çekmeden sanki yangından kaçıyormuş gibi hemen kendini dışarı atmamalıdır. İbadetini güzelce yapıp hissesini tastamam aldıktan sonra camiden kemâl-i edeple ayrılmalıdır. Öbür türlüsü bizi münafıklara benzetir ki Allah cümlemizi onlara benzemekten muhafaza eylesin.