Hz. Ömer bir gün Efendimiz'e (s.a.s.) "Seni canım hariç her şeyden çok seviyorum." demiş, Efendimiz de (s.a.s.) "Olmadı ey Ömer, canından da çok sevmedikçe kâmil iman sahibi olamazsın." diye mukabelede bulunmuştu. Hz. Ömer bunun üzerine "Canımdan da çok seviyorum" deyince "Şimdi oldu." buyurmuştu (Buhârî, Îmân, 9).
Bu, Hz. Ömer'in şahsında bütün ümmeti kapsayan umumî bir sevgi talebidir. Efendimiz (s.a.s.) ümmetinin en çok O'nu (s.a.s.) sevmesini istiyor.
Dikkatle bakıldığında sanki bu sevgi talebi bir anne-babanın çocuklarından sevgi talep etmesine benziyor. Nasıl ki bir çocuk en çok anne-babasını severse tabiî olarak en çok onlara güvenir, böylece tehlikelerden korunur, yabancıların istismarlarına kendini kapatır; bir Müslüman da en çok Resûlullah'ı (s.a.s.) severse başkalarının onu kandırmasından, aldatılmaktan, dini yanlış anlamaktan korunmuş olur. Yani bu talep aslında Resûlullah'ın (s.a.s.) şahsına değil, bizatihi bize dönük bir taleptir. Çünkü kimi severseniz ona inanır, ona güvenirsiniz, onun dediğini yaparsınız.
Öyleyse biz O'nu (s.a.s.) sevelim.
Her şeyden çok.
"Cânım kurban olsun senin yoluna,
Adı güzel, kendi güzel Muhammed."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder