(Merhum Murat Karayigit hocamın, ağabeyimin pâk ruhuna)
Ölüyormuş.
Hem de 40 yaşında.
Tam da konuşacak, anlatacak çağında.
İnsan ölürken açar mıymış erguvanlar?
Açıyormuş.
Acının ortasında.
Tam da susulacak, ağlanacak bir anda.
Erguvanlar açarken,
Ölüyormuş insan.
Ölüyormuş, Ramazan'da.
Tam affedilecek zamanda.
Kalbinden vurgun yiyormuş.
Şu gencecik, taptazecik çağında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder