Çocuklarımız maddî manevî bizim özelliklerimizi taşıdıkları, belli bir yaşa kadar bizi taklit ettikleri için bizim gölgelerimiz gibidir. Gölgenin şekli de sahibinin şekline göredir. Bu noktada büyüklerin "eğri ağacın doğru gölgesi olmaz" demeleri çok büyük anlam kazanıyor. Bu şu demek: Ne kadar konuşursanız, anlatırsanız anlatın, siz ne iseniz sizin gölgeniz, yansımanız olan çocuğunuz da en fazla o olacaktır. Bunun bilincinde olan bir annenin/ babanın yanlış davranışlar sergilememesi gereklidir.
Mesela elinde dumanı tüten bir sigarayla oğluna "bunu sakın içme, kötü bir şey bu" diye nasihat eden bir babanın sözü çocuk üzerinde çok tesirli olmaz. Ya da "benim işlerim çok ama sen namazlarını hep kıl" diyen fakat namazlarda problemi olan bir annenin çocuğu da namazla aynı problemi yaşayacaktır. Çocuğa "sakın yalan söyleme" deyip ilk fırsatta yalan söylemek, "küfürlü konuşma" deyip ilk gerginlik anında küfürlü konuşmak da böyledir.
Öyleyse gölgelerimizin doğru olması için önce kendimizi doğrultmamız getektiğini unutmayalım. Gölgenin sahibini düzeltmek yerine gölgeyi düzeltmeye çalışmak beyhûde bir çabadır. Bunun için de söylediklerimizle yaşadıklarımız birbiriyle uyuşmalı. Zira bunun aksi büyük günahtır.
"Ey iman edenler! Niçin yapmayacağınız şeyleri söylüyorsunuz? Yapmayacağınız şeyleri söylemeniz Allah katında çok çirkin bir davranıştır." (Sâf 61/ 2-3)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder