Müslümanın eli-yüzü temiz olur. Onda başkalarını rahatsız eden manzaralar ve kokular bulunmaz. Pırıl pırıldır, adeta çiçek gibidir. Saçı-başı düzgündür. Bizi böyle yapan şeylerin başında da abdest gelir. Abdestsiz dışarıya çıkmamak, yere abdestsiz basmamak büyüklerin adetlerindendir.
Abdest alışkanlığını edinen biri hem madden hem manen temiz olur. Abdestliyken ölen şehit olur (Kenzü’l-Ummâl, h. no: 41290). Rızkı bereketli olur. Hem abdest ahirette sahibine nur olur (Buhârî, Vudû, 3).
Öte yandan ibadetlerin ifasını zorlaştıran en başlıca farktörlerden biri abdestsizliktir. Çünkü abdestsiz insanı şeytan daha kolay kandırabilir. Ayrıca abdestsiz birinde iki tane tembellik olur. Bunların birincisi abdeste, ikincisi ibadete karşı olan tembelliktir. Şöyle ki abdestli gezen biri söz gelimi Kur'an'ı açıp hemen okuyabilir, ezan okunsa camiye girip hemen namazını kılabilir. Hal böyleyken bir tembelliği yenmek iki tembelliği yenmekten daha kolaydır.
Son olarak abdest günahlardan alıkoyar. İnsan normalde işleyeceği bir günahı, söyleyeceği kötü bir sözü abdestli oluşuna hürmeten insafa gelir de terk eder. Bu yönüyle abdest bizi günahlardan koruyan bir kalkan gibidir.
Abdestli dolaşalım, hem madden hem manen arınalım.
"Günahlardan arınır elin ayağın yüzün,
Abdest aldığın zaman nura bulanır özün."
